Dla rodzica

Jak wspierać dziecko dyslektyczne?   

Zalecenia 

1. Nie należy traktować dziecka jako osoby chorej, kalekiej, niezdolnej, złej czy leniwej.
2. Nie należy dziecka karać lub wyśmiewać w nadziei, że zmobilizuje je to do pracy.
3. Nie należy załamywać rąk i czekać w nadziei, że dziecko „samo z tego wyrośnie”.
4. Nie należy ograniczać dziecku zajęć pozalekcyjnych, zwłaszcza tych, które rozwijają jego pasję w celu zwiększenia czasu przeznaczonego na naukę.
5. Nie należy wyręczać dziecka w nauce i przygotowaniach do lekcji oraz nie zwalniać z systematycznych ćwiczeń.
6. Starać się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
7. Być życzliwym, cierpliwym i rozumiejącym kłopoty szkolne swojego dziecka.
8. Chwalić i nagradzać dziecko nie tyle za efekty jego pracy, co włożony w nią wysiłek.
9. Być w stałym kontakcie z nauczycielami uczącymi twoje dziecko, pedagogiem szkolnym oraz przestrzegać terminów badań wyznaczonych przez Poradnię Psychologiczno- Pedagogiczną; warto zadbać o zapisanie dziecka na grupę terapii dysleksji, które znajdują się przy poradniach psychologiczno-pedagogicznych.
10. Monitorować postępy dziecka i kontrolować, czy systematycznie pracuje nad przezwyciężeniem trudności w nauce.

Jak zorganizować pracę dziecku dyslektycznemu w domu?

Warunkiem skutecznego oddziaływania na dziecko jest systematyczna praca w szkole i w domu. Aby przyniosła ona pożądany efekt, warto kierować się kilkoma zasadami zawartymi w publikacji „Jestem rodzicem dziecka z dysleksją” autorstwa prof. Marty Bogdanowicz.
Publikacja powstała z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Dysleksji.

Oto kilka podstawowych zasad:

• Wykonywanie zadań zawsze w tym samym miejscu (najlepiej przy własnym biurku i najlepiej w tym samym czasie, bo to wspomaga gotowość dziecka do uczenia się.
• Pamięć pracuje sprawniej, gdy dziecko jest zrelaksowane, a zatem ważny jest odpoczynek przed przystąpieniem do ćwiczeń.
• Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę.
• Po jednej stronie biurka zaleca się ustawić zieloną roślinę, na którą dziecko będzie mogło skierować zmęczony czytaniem wzrok.
• Trzeba zadbać o ciszę – wyłączyć telewizor, sprzęt grający, a nawet telefon.
• Mózg wymaga „rozgrzewki”, czyli ćwiczeń wstępnych. Najlepsze są ćwiczenia, które mają formę zabawy.
• W pracy warto wykorzystywać skojarzenia, dzięki którym więcej i lepiej się zapamiętuje.
• Podczas ćwiczeń czytania nie powinno się przybierać zbyt wygodnej pozycji, bo to rozleniwia i nie sprzyja aktywności umysłowej.
• Zalecaną formą wspierającą pracę i relaks dziecka są zajęcia ruchowe, w tym np. ćwiczenia naprzemienne, które pobudzają i usprawniają pracę obu półkul mózgowych odpowiedzialnych za koordynację funkcji wzrokowych, słuchowych i ruchowych.

Chrońmy dzieci przed używkami

Drodzy Rodzice!

„Okres dorastania jest tak samo trudny dla rodziców, jak i dla dziecka. Dorastające dzieci potrzebują naszej obecności, dostępności i gotowości do udzielenia im pomocy. Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów w rodzinie. Pozwala lepiej poznać świat, oczekiwania, marzenia i problemy dziecka.”
(Ogólnopolska Kampania Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii)

Co robić, aby dziecko nie sięgało po narkotyki?
• Nie zaprzeczaj, że narkotyki stanowią prawdziwy problem
• Zauważaj dziecko
• Posłuchaj dziecka
• Daj dziecku nadzieję
• Okazuj dziecku uczucia
• Bądź blisko niego w każdej sytuacji

Co dorosły człowiek może robić, aby zapobiegać narkomanii?
• Rozmawiać z dzieckiem, także na trudne tematy
• Słuchać uważnie dziecka, nie lekceważąc jego problemów
• Doceniać starania, chwalić nawet małe postępy
• Nie oceniać, nie wyśmiewać, nie stawiać zbyt wysokich wymagań
• Pomagać dziecku uwierzyć w siebie
• Uczyć dziecko podstawowych wartości
• Okazywać ciepło, miłość, czułość
• Poznawać przyjaciół swojego dziecka
• Zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko
• Wspierać dziecko w trudnych sytuacjach

Dlaczego dzieci sięgają po narkotyki?
* Nie chcą czuć się gorsze i nie potrafią odmówić
* Szukają sposobów, aby uwierzyć w siebie i przynależeć do grupy
* Zaspokajają ciekawość, szukają nowych wrażeń
* Nudzą się, chcą uciec od stresów

Sygnały świadczące o tym, że dziecko rozpoczyna eksperymentowanie z narkotykami:
• Traci dotychczasowe zainteresowania
• Wzmożona aktywność przeplata się z ospałością i zmęczeniem
• Izoluje się od domowników
• Nagle zmienia grono przyjaciół, oceny w szkole są coraz gorsze, zdarzają się wagary
• Krótkie tajemnicze rozmowy przez telefon, po czym wychodzi z domu
• Często wietrzy pokój, używa kadzidełek
• Zmienia styl ubierania się, zakłada emblematy z wizerunkiem np. marihuany
• Oczy są przekrwione, źrenice są zwężone lub rozszerzone
• Używa bibułek papierosowych, lufek, fajek
• Posiada małe torebeczki z proszkiem lub suszem.

Terapeuci pracujący z rodzinami, w których pojawił się problem narkomanii dziecka, twierdzą, że kontakty w rodzinie są raczej powierzchowne. Terapeuci podkreślają potrzebę kontaktów w rodzinie, które dają dziecku poczucie, że rodzic ma czas tylko dla niego. Spędzanie czasu z dzieckiem „przy okazji innych zajęć”, zaburza relacje, utrudnia rozmawianie i powoduje oddalanie się od dziecka, osłabia zaufanie. Potem rodzice często nie wiedzą jak mogą odbudować kontakt. Terapeuci podkreślają, że rodzice koniecznie powinni starać się poznać zainteresowania dziecka, sposoby spędzania czasu poza domem. Powinni znać znajomych swojego dziecka. To jest punkt wyjścia do budowania kontaktu.

Przykazania dla rodziców sformułowane przez młodzież, podczas trwania warsztatów na temat komunikacji w rodzinie (w ramach Ogólnopolskiej Kampanii Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii), których przestrzeganie może pomóc w nawiązaniu dobrych relacji rodzinnych:

1.Zaufaj mi.
2.Rozmawiaj ze mną, słuchaj mnie i postaraj się mnie zrozumieć.
3.Spędzaj ze mną więcej czasu.
4.Bądź konsekwentny, dotrzymuj słowa.
5.Nie bądź zły, gdy źle postąpię, bo człowiek uczy się na błędach.
6.Nie krzycz tylko tłumacz.
7.Akceptuj mnie i nie porównuj do innych, wspieraj mnie.
8.Nie narzucaj swoich poglądów.
9.Nie wymagaj rzeczy niemożliwych, ciesz się z sukcesów.
10.Nie dawaj złego przykładu – nie pij, nie bij, nie pal itp.
11.Nie wypieraj się swoich błędów.
12.Gdy masz zły humor nie odgrywaj się na mnie.
13.Pamiętaj, że Ty też byłeś dzieckiem.